MendMeByKillingMe_

the definition of melancholia
its pains addiction lifes algophilia
i learned the sorrow how humans end in pain
and my tommorrow seems fading in your vains

Love me Kiss me
Kill me Leave me
Mend me by killing me
Love me Kiss me
Kill me Leave me
Everything will be the same..

the blood that you made leak from the shadow you loved
has now embraced inside your sacred soul
stab my heart with your rotten egoism
smother my spirit with your lifes achromatism

Love me Kiss me
Kill me Leave me
Everything will be the same..

Love me Kiss me
Kill me Leave me
Mend me by killing me

please please let me escape
escape from the body traumatically ashamed
please please let me asphyxiate
in my thoughts apnea
fly from my pasts shade

DementedLove

Kill me
murder me
take me with you in hell
with you.in death.

kill me
scrag me
stab my heart a thousand times

strangle my white neck
you know i'll hurt
you lust my death
youre gonna love it

suffocate my soulwith your egoism
trap me in your game
and murder me

murder my feelings
bury me
in your heart
in your yard

bury my senseless spirit
slay the heart you loved
rape the body you adored
rape me

let the blood overflow
your body will cry with me
your soul will die with me
hug me and stab me

kiss my bleeding head
kiss my red eyes
full of blood
full of sadness

death will be my only ransom
ransom from the pain i caused
ransom from your life that rots
save me from my heart.

_TearsOfNostalgia_

i'll end up dying
in your unbounded garden of pain
hating in the darkness
tasting the sorrow of the rain

hiding in your tears of nostalgia
escaping from your vacant heart
begging for your souls paranoia
of my souls orphic helplessness

Cry-i want to hear your spirit cry
Die-I want to see your body senseless die
Hide-I want your hollow memories to hide
Fly-And never taste the grief of life

maybe death would be the easy way
escaping from the lies i say
thoughts my mind sharply flail
and you..youre gone with the rain.

Το δακρυ μου μιλησε.

Κοιταζομαι στον καθρεφτη.
Εισαι και συ εκει.Διπλα μου ακομα.
Με αγκαλιαζεις, το βλεπω.
Δεν εισαι δω.Προσπαθω να σάγγιξω μα
που εισαι;
Ξερεις,σ'αγαπαω.Ναι.
Δε στο'χω πει ποτε.

Α!Τι ειν'αυτο?
Νιωθω το προσωπο υγρο.
Ενα δακρυ δροσιζει το
ξεραμενο μου δερμα.

[Φυγε] Μου ψιθυρισε.
Απο που?Που να παω;
Δεν καταλαβαινω.
[Ακριβως]
Τι θελεις;
[Να ζησεις]
Αφου ζω!
[Αληθεια το πιστευεις;]
Μα ξερω οτι ζω..Αναπνεω,υπαρχω!
[Οχι]
Τι εννοεις οχι;
[Ρωτησε τον]
Ποιον;
[το αλλο σου μισο]

Κι εκεινη τη στιγμη,το δακρυ πεφτει κατω.
Το ξυλινο πατωμα σχηματιζει ενα
γραμμα στο σημειο που επεσε το δακρυ.

**Fairy tale**

Μια φορα κι εναν καιρο,σ'ενα παλατι καπου μακρια,ζουσε ενα μικρο δυστυχισμενο κοριτσακι που το λεγανε Ευτυχια.Οπου πηγαινε κρατουσε ενα δαχτυλιδι φυλαχτο,που ηταν το μονο που ειχε στον κοσμο.Ηταν παντοτε απομακρη και λιγομιλητη κι επαιζε μονη της.

Μια μερα το κοριτσακι μεγαλωσε κι εγινε μια ομορφη κοπελα.
Της αρεσε να περπαταει στο δασος μονη της,οπου και καποια μερα,ειδε ενα προσωπο που αν και δε τοχε ξαναδει της φανηκε γνωστο.
Εμοιαζε με πριγκηπα.Ειχε μακρια καστανα μαλλια και πανεμορφα πρασινα ματια.
Δεν ηταν σαν τους αλλους πριγκηπες.Το αλογο του ηταν μαυρο και τα ρουχα του το ιδιο.
Μολις τον ειδε η πριγκηπισσα ξαφνιαστηκε.Δεν ειχε ξαναδει κανενα σαν κι αυτον.

Περασε καιρος που βλεποντουσαν μα δε μιλουσαν.
Περασαν μερες πολλες,ατελειωτες βδομαδες και καποια μερα που η πριγκηπισσα καθοταν στο ποταμι και κοιτουσε το φεγγαρι καταλαθος εριξε το φυλαχτο μες στο νερο και βουτηξε να το βρει.Ομως μολις καταφερε να βρει το δαχτυλιδι, το κατασπρο της φορεμα κολλησε σε κατι παλια σιδερα που βρισκονταν μεσα στο ποταμι.

Ο πριγκηπας ακουσε φασαρια κι ετρεξε να δει τι συμβαινει.
Χωρις δευτερη σκεψη πηδηξε μες στο νερο να σωσει την πριγκηπισσα, μα δε τα καταφερε.
Χαθηκαν κι οι δυο στο βυθο του ποταμου,που υστερα ονομαστηκε ποταμι της δυστυχιας.
Ομως δεν ηταν πια δυστυχισμενοι.
Ηταν επιτελους μαζι..Σ'εναν κοσμο καλυτερο.

Melancholic Reflection

not a sign
but still im here
waiting for your call
thawing my heart of steel

and i try to forget
how i try to escape
from the feelings that burn
the mistakes that i made


the fog covers the night
i try your figure to fight
its so cold,so cruel it feels
as you painfully haunt my dreams


misery rots my illusions
shadows annihilate your decisions
and your spirit ghosts my fate
while the hope seems to fade

"Anamnesis"

the tears still wander on my skin
the razor still slits my vain
life,so cold,wounds my heart
theres no one left there to explain..

life is misery
love is pain
feelings messed up like the rain

lornness sits inside my soul
insanely choking up my throat
reminiscense steals the loathe
everything inside me is broke

madness raps inside my mind
paranoia makes me hide
death and you are just the same
causing lament causing pain